Pleśniakowiec lśniący (Alphitobius diaperinus Panzer = A. piceus Herbst.) to szkodnik, który często występuje na fermach drobiu czy kurnikach. Żeruje na karmie dla zwierząt i jest nosicielem wielu chorób (np. Salmonelli).

Zdjęcia pleśniakowca

Pleśniakowiec lśniący – pochodzenie i występowanie

Pleśniakowiec lśniący, zwany jest często chrząszczem ściółkowym. Pochodzi z miejsc tropikalnych, do krajów europejskich przedostał się z importem wszelkiego rodzaju pasz dla zwierząt. Najczęściej spotykany jest w pleśniejących produktach, bardzo często spotykany w kurnikach – gdzie stwarza bardzo duże zagrożenie dla drobiu. Ten szkodnik magazynowy jako jedyny jest wszystkożerny. W momencie, kiedy brakuje mu pożywienia zadowoli się drewnem pochodzącym z konstrukcji budynku lub nawet tynkiem.

Masz problem ze szkodnikami na swojej fermie? Skontaktuj się z nami, a spróbujemy Ci pomóc. Darmowa wycena.

Pleśniakowiec lśniący – opis i anatomia

Chrząszcz pleśniakowca lśniącego osiąga długość 5-7 mm. Ciało ma lekko spłaszczone i wydłużone. Pleśniakowiec występuje w barwie brązowoczarnej i wyraźnie połyskuje. Samce są drobniejsze od samic. Głowa chrząszcza jest mała, wkomponowana w przedplecze. Posiada krótkie, lekko owłosione czułka – koloru czerwonobrązowego. Aparat gębowy i odnóża są tej samej barwy. Pleśniakowiec lśniący posiada bardzo dobrze rozwinięte skrzydła, lecz rzadko z nich korzysta do przemieszczania się. Jaja składa przy użyciu lepkiej wydzieliny, za pomocą której przyklejają jaja do pasz, zbóż i ścian. Samica składa jaja pojedynczo od 14 do nawet 50 jaj. W ciągu życia może złożyć ponad 2000 sztuk. Jaja chrząszczy są drobne (1,4 mm x 0,7 mm), przezroczyste i cienkie. W przybliżeniu można dostrzec mlecznobiałe żółtko.

Optymalną temperaturą dla rozwoju tego szkodnika drewna jest temperatura 32*C. Larwa pleśniakowca przechodzi trzy stadia rozwoju:

  • Stadium I – Larwa barwy perłowo-białej o długości 1,5 mm – jest bardzo aktywna.
  • Stadium II – Larwa przybiera kolor złocisty.
  • Stadium III – Larwa linieje i przekształca się w barwę ciemno żółtobrązową.

Larwy linieją od 6-11 razy, w zależności od temperatury. Im temperatura niższa tym linień mniej. Po około siedmiu dniach z poczwarek pojawiają się dorosłe chrząszcze, jeszcze mało aktywne – słabe.

Szkodliwość pleśniakowca lśniącego

Najkorzystniejsze warunki dla rozwoju chrząszcza znajdują się na fermach drobiu (wysoka temperatura, stały dostęp do pokarmu, wiele zakamarków do schronienia). Pleśniakowiec lśniący zjada i zanieczyszcza pasze, przenosząc przy okazji wiele wirusów i bakterii. W kurnikach zaatakowanych przez pleśniakowca notuje się słabe wyniki produkcyjne i częstszą umieralność. Pleśniakowca można spotkać również w magazynach, gdzie przechowywane jest zboże, mąka, kasze, pasze. Szczególnie w takich, gdzie sposób przechowywania produktów nie jest właściwy i spotyka się pokarmami spleśniałymi (przysmak pleśniakowca).

Kiedy brakuje pożywienia, pleśniakowiec poszukując pokarmu niszczy konstrukcje (elementy drewniane, warstwy ocieplające, tynk). W ten sposób obniża właściwości termoizolacyjne (nawet o 30%) – i sprowadza kolejne poważne zagrożenie dla hodowców drobiu.

Pleśniakowiec lśniący – zwalczanie

Walka z pleśniakowcem lśniącym jest bardzo trudna ze względu na to, że chrząszcz chowa się w zakamarkach, gdzie preparaty nie docierają. Dlatego bardzo ważnym etapem hodowli drobiu jest systematyczne oczyszczanie i odkażanie kurników po każdym rzucie. Dotyczy to również pasz i systemów ich podawania.

Najskuteczniejszym sposobem na zwalczanie larw oraz dorosłych chrząszczy w paszy jest gazowanie fosforowodorem (fumigacja) – lecz takie zabiegi może wykonać tylko i wyłącznie wyspecjalizowana firma. Najczęściej jednak stosuje się opryski preparatami kontaktowymi. Dodatkowym sposobem walki z pleśniakowcem są metody fizyczne, które polegają na podgrzewaniu bądź schładzaniu pomieszczeń poza zakres akceptowalnych temperatur.

Tagi: pleśniakowiec, szkodnik ferm drobiu, dezynsekcja ferm, pleśniakowiec lśniący zwalczanie, szkodnik drobiu, szkodnik w kurniku