Dzier włochaty (Harpalus rufipes) – szkodnik ziarna zbóż, roślin strączkowych, buraków cukrowych, truskawek i szkółek leśnych – zaleca się jego zwalczanie.

Dzier włochaty – anatomia

Dzier pochodzi z rodziny biegaczowatych, ma długość 11-16 mm. Jego chityna jest koloru czarnego, pokryta gęsto krótkimi włoskami. Znakiem rozpoznawczym są pomarańczowe lub czerwone odnóża i krawędzie pancerza. Posiada on dosyć małą głowę.

Dzier włochaty – występowanie

Gatunek jest szeroko rozpowszechniony w Europie, Afryce Północnej i Azji Środkowej. Zawędrował też do Ameryki Północnej. W Rosji zamieszkuje wszystkie części z wyjątkiem najbardziej wysuniętych na północ, (Kaukaz, Południowej połowa Syberii zachodniej i południowej części wschodniej Syberii, Kazachstan, Środkowej Azji). Dzier włochaty jest owadem, który toleruje wiele środowisk – możemy go spotkać na terenach bagnistych, lasach, łąkach a także na polach uprawnych.

Rozmnażanie dziera włochatego

Samica składa jaja w ziemi, następuje to od początku maja do lipca. Larwy po wykluciu są wszystkożerne ich pożywieniem mogą być rośliny jak i również inne owady.
Dorosłe osobniki występują w przyrodzie od końca marca – początku kwietnia do września -października. Niektóre pokolenia rozwijają się do roku.
Inne natomiast jeżeli chodzi o larwy i dorosłe osobniki mogą hibernować około 2 lata.

Dzier włochaty – znaczenie gospodarcze

Niektórzy twierdzą że owad ten jest nieszkodliwy dla człowieka, a jedynie może nam przeszkadzać. Jako że jesteśmy specjalistami w tej dziedzinie z 30 letnim doświadczeniem zdobyliśmy dodatkowe szersze informacje i chcemy je Państwu przedstawić.
Ponieważ dzier włochaty jest drapieżnikiem, często przebywa w otoczeniu człowieka z racji jego potencjalnego pożywienia czyli innych owadów.
Szkody przez dziera dokonywane są kiedy przejdzie on ze stadium larwalnego do postaci dorosłego chrząszcza. Mimo tego, że jest on drapieżnikiem, żywi się on też nasionami pszenicy i innych zbóż. Możemy go tez spotkać, kiedy żeruje na burakach cukrowych czy truskawkach.
Aby zwalczyć tego szkodnika zaleca się zastosowanie pestycydów. Środki ochrony roślin stosujemy późną jesienią aby maksymalnie ograniczyć obecność dziera włochatego w naszych zbiorach.

Źródło:

  • Bakasova N.F. 1968. Biological features of predatory ground-beetles of the Kustanai Region and their potential significance in the population dynamics of Hadena sordida. Abstract of PhD Thesis. Leningrad. str. 25
  • Briggs J.B. 1965. Biology of some ground-beetles (Coleoptera, Carabidae) injurious to strawberries. Bull. Entomol. Research 56: str. 79-93
  • Kataev B.M., Wrase D.W. & Ito N. 2003. Subtribe Harpalina. In: Lobl I. & Smetana A., eds. Catalogue of Palearctic Coleoptera. V. 1. Stenstrup: Apollo Books. str. 367-397
  • Kryzhanovskii O.L. 1965. Family Carabidae . ground-beetles. In: Bei-Bienko G.Ya., ed. Keys to the insects of the European part of the USSR. V. 2.  Moscow & Leningrad: Nauka. str. 29-77
  • Kryzhanovskii O.L. 1980. Family Carabidae. In: Kopaneva L.M., ed. Key to the harmful and useful insects and mites of grain plants in the USSR. Leningrad: Kolos. str. 103-109
  • Kryzhanovskii O.L. 1983. Suborder Adephaga: Rhysodidae, Trachypachidae; Carabidae (introducton, review of the fauna of the USSR). Fauna of the USSR. 1(2). Leningrad: Nauka. str. 341
  • Kryzhanovskii O.L., Belousov I.A., Kabak I.I., Kataev B.M., Makarov K.V., Shilenkov V.G. 1995. A checklist of the ground-beetles of Russia and adjacent lands (Insecta, Coleoptera, Carabidae). Pensoft Series Faunistica N 3. Sofia-Moscow: Pensoft Publishers. str. 271
  • Petrusenko A.A. & Petrusenko S.V. 1973. Family Carabidae. Family Carabidae.In: Vasil.ev V.P., ed. Pests of agricultural crops and forest plantations. V.1. Kiev, str. 363-387
  • Wrase D.W. 2004. Harpalina. In: Freude H., Harde K.W., Lohse G.A. & Klausnitzer B., eds. Die Kafer Mitteleuropas. Heidelberg-Berlin: Spectrum. str. 344-396

Tagi: dzier włochaty, dzier włochaty zwalczanie, dzier włochaty tępienie, dzier włochaty w domu, dzier włochaty domowe sposoby